Celebrity

Η Έλλη Κοκκίνου για το διαζύγιό της: "Εκεί είχα πάθει και την πρώτη μου κρίση πανικού"

Η Έλλη Κοκκίνου ήταν καλεσμένη του Νίκου Χατζηνικολάου στο "Ενώπιος Ενωπίω" το βράδυ της Πέμπτης 19 Ιουνίου.

Σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, η τραγουδίστρια αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην προσωπική της ζωή και το διαζύγιό της από τον Παναγιώτη Βασιλειάδη.

Σε ερώτηση αναφορικά με το διαζύγιό της και την αντιμετώπισή της από τον Τύπο, η Έλλη Κοκκίνου εξομολογήθηκε: "Τα μέσα είχαν χειριστεί όλο το θέμα, μπορώ να πω πάρα πολύ ευγενικά και γλυκά απέναντί μου και απέναντί μας γενικότερα. Σεβάστηκαν το γεγονός ότι υπήρχε ένα ανήλικο παιδί, έκαναν τη δουλειά τους, αλλά με σεβασμό. Έπρεπε να είμαι ψύχραιμη. Δεν ήταν εύκολο.

Εκεί είχα πάθει και την πρώτη μου κρίση πανικού. Δεν ήξερα τι είναι η κρίση πανικού, δεν γνώριζα το συναίσθημα, τι παθαίνει ένας άνθρωπος όταν λέμε κρίση πανικού. Κι εκεί έπαθα και το αυτοάνοσο, την άτυπη κοιλιοκάκη, ένα αυτοάνοσο που δεν επιτρέπεται το ψάρι να ακουμπήσει την γλουτένη… Αυτό ξύπνησε τότε από την πίεση. Είχα πιεστεί πάρα πολύ για πάρα πολλούς λόγους, όμως όταν έχεις ένα παιδί πρέπει να είσαι όσο το δυνατόν πιο ατάραχος και ψύχραιμος γίνεται.

Ήταν πολύ δύσκολο να κρατήσω ισορροπίες, μέσα στο σπίτι με πάρα πολύ χαμόγελο και από την άλλη να παλεύω με μια δύσκολη κατάσταση. Γιατί όσο βελούδινο και να είναι ένα διαζύγιο, ένας χωρισμός, δεν παύει να είναι ένας χωρισμός. Έπρεπε εγώ αυτό να το περάσω και να το ξεπεράσω αυτό όσο πιο ανώδυνα γινόταν, όχι τόσο πολύ για εμένα, όσο για τον περίγυρό μου που ήταν βασικά το παιδί.

Ενώ στην αρχή το πήρα σαν μια αποτυχία μου, γιατί δεν ήθελα να κάνω έναν γάμο και να χωρίσω, σε όλο αυτό το κομμάτι και για να διατηρήσω την ψυχική μου ηρεμία, όσο αυτό ήταν δυνατό, οφείλω να το πω ήταν η μητέρα μου ο λόγος που κρατήθηκα πάρα πολύ δυνατή εκείνο το διάστημα. Όποτε τη χρειαζόμουν, χωρίς να της το πω, το ένιωθε, γιατί το έχει περάσει κι εκείνη και ήταν δίπλα μου. Κολλημένη πάνω μου ήταν βράχος, ήταν ασπίδα για εμένα και οφείλω να το πω δημοσίως γιατί της το χρωστάω. Ένα τεράστιο “ευχαριστώ” γιατί συνετέλεσε πάρα πολύ στη διατήρηση της ψυχικής μου στήριξης".